leven en werk van Eiske ten Bos-Harkema (1885-1962), de eerste vrouwelijke wethouder voor de SDAP in Nederland (auteur Eisse Kalk)

In De Rode Geranium beschrijft Eisse Kalk de levensloop van zijn oma Eiske ten Bos-Harkema, naar wie hij vernoemd is. Zij was landelijk de eerste vrouwelijke wethouder voor de SDAP (van 1923 – 1931) en daarna nog 8 jaar raadslid van de gemeente Gasselte. Ze woonde zelf in het veen in  Gasselternijveensemond en heeft in die gemeente veel betekend voor de land- en veenarbeiders. Ze realiseerde de eerste woningwetwoningen en zorgde voor een nieuwe school in het veengebied en schoolmelk voor de kinderen kwam vooral op voor de werkverschaffing aan mensen die werkloos waren geraakt. Ze heeft haar leven lang gevochten voor Staatspensioen en vanaf het moment dat de AOW in de jaren 50 eindelijk kwam, stond ze erop aan haar dochter Jannie bij wie ze de laatste jaren in huis woonde, huur te gaan betalen.

De rode duivel was de bijnaam van het busje waarmee Pieter Roelof Harkema, de broer van Eiske, door de Drentse en Groninger Veenkoloniën reed als inspecteur voor de Arbeiderspers en het Volksblad voor Groningen en Drenthe. Hij begon zijn leven als land- en fabrieksarbeider en matroos Daarna werd hij propagandist voor het NAS (Nationaal Arbeiders Syndicaat), de communistische vakbeweging onder leiding van Henk Sneevliet. In de jaren ’30 verlaat hij het NAS en de communisten en wordt lid van de SDAP. Daarna is hij eerst voorzitter van de landelijke Schippersvereniging en daarna secretaris-penningmeester ISV- Internationale Schippersvereniging. Hij schrijft mee aan het Plan van de Arbeid (onderdeel Binnenscheepvaart) en wordt eind jaren ’30 bestuurder van de Centrale Bond van Transportarbeiders in Sliedrecht waar hij zich inzet  voor betere lonen en arbeidsvoorwaarden voor de baggeraars.

Na een razzia die zijn zoon het leven kost, zit Pieter Harkema tot het einde van de oorlog gevangen in Kamp Vught. Na de oorlog wordt hij inspecteur voor de verzetskrant Het Parool in Groningen.